Zoeken in deze blog

Translate

woensdag 30 november 2011

Wereldwandelen (20): wereldtonrollers of globerollers? (3)

In navolging van J.G. Elsenhaus, wiens tocht gedurende 1903-1904 niet verder reikte dan Europa en Amerika, kwam er in 1909 een Italiaans duo met een veel ambitieuser plan: een wereldreis van maar liefst 12 jaar. Medio januari 1910 arriveerden zij in Nederland.

Zanardi Ottilio en Vianello Eugen

'Te Bergen op Zoom zijn, naar aan het ,,Hbl.'' wordt gemeld, Dinsdag uit Antwerpen aangekomen de twee globetrotters Zannardi Attiluis en Vianello Eugeen. Per ton den 20sten uit Venetië vertrokken, hebben zij achtereenvolgens het Noorden van Italië bezocht en zij stellen zich thans voor door het Zuiden van ons land naar Roermond te rollen en van daar Duitschland in te gaan, om op die manier in twaalf jaar de reis te maken rond de wereld.
In hun vrij groote, door henzelf vervaardigde ton, die met twee zware ijzeren hoepels beslagen is, is een horizontale as aangebracht, waaraan een soort van zwevende zitplaats hangt. Is een van beiden vermoeid, dan gaat hij daarop zitten, terwijl de ander de ton ondertusschen voortrolt.
Natuurlijk hadden ze bij hun tocht door de stad veel bekijks en werden ze voortdurend door een groote menigte gevolgd ; terwijl ze door het verkoopen van prentbriefkaarten met hun portret, in hun onderhoud zoeken te voorzien.'

De Leidsche Courant van 19 januari vervolgde nog:

't Schijnt dat ze anders geen haast hebben. Tenminste in plaats van Woensdagavond, zooals het plan was, naar Rozendaal te rollen, wandelden ze Donderdagmorgen met hun witte wollen mutsjes op, nog door de stad.'


[Illustratie met dank aan www.delcampe.nl]

'Diogenessen in de ton of globe-rollers'

Zan(n)ardi (22 jaar) en Eugen(io) (33 jaar) waren op 20 juli 1909 uit Venetië vertrokken. Beide waren kuiper van beroep. Het voortrollen van de ton maakte deel uit van een weddenschap. Met de afstand door Noord-Italië, Zwitserland, Frankrijk en België werd in zes maanden in totaal 3.790 kilometer afgelegd.
De ton diende gedeeltelijk als onderkomen; er was tevens een kachel in gebouwd. Ze sliepen om beurten, terwijl de een de ander voortduwde. 'Het zijn twee stevige kerels van het echte Noord-Italiaansche type.'
De trip werd ondernomen in het gezelschap van twee honden die al vrij snel onderweg kwamen te overlijden. In Zwitserland werd daarom een St. Bernard puppy als gezelschapsdier genomen die, eenmaal volwassen, prima als waakhond kon dienen. De geplande trip zou twaalf jaar duren, in ruil voor 150.000 fr oftewel 30.000 dollar.


Op 18 mei 1910 arriveerden ze in Berlijn na hun reis door Noord-Italië, Zwitserland, Frankrijk, Engeland, België en Nederland. In het verschiet lagen Rusland, Siberië, China en Japan. De trip is mogelijk korte tijd later in Noorwegen gestrand na 5.500 kilometer.

Bronnen
Zierikzeesche Nieuwsbode 15-01-1910
Leidsche Courant 19-01-1910
Vlissingse Courant 22-01-1910
New York Times 05-06-1910

2 opmerkingen:

Albert zei

Een hond in een ton. Gekker moet het toch niet worden... Weer een prachtig artikel, Otto!

Ingmario zei

Beetje off-topic Otto, (en misschien wist je het al) maar zoek in Google zeker eens op "do a barrel roll".